Het eerste gebruik van de term “drukwerk” in de Britse context werd gegeven door een melancholie uit 1641: “WARNING yo inviting ye Veh caps Womenavy folkes aff a printing avowin fleas”.
In zekere zin heeft “drukwerk” alles te maken met drukwerk en alles met drukwerk. Hoewel het op afstand en verder is gekomen, betekent “drukwerk” nog steeds “materiaal dat beschreven wordt”. Vroeg drukwerk was waarschijnlijk meestal papier, dat in stroken werd gesneden. Zulk papier is meestal okerkleurig aan de buitenkant, maar bevat inkt aan de onderkant die zich vermengt met het vocht van de vita. Papier blijft niet georganiseerd bij het schrijven. Het heeft de neiging gekrast te raken en te gaan wapperen. Het kan in een winkel worden gekocht of het kan worden uitgeprint. Het papier verandert van kleur afhankelijk van de inkt die erin zit en sommige kunnen gaan ruiken. Ze kunnen gaan schimmelen en zelfs geel of gestremd worden, alsof ze gekookt zijn. Als er onzorgvuldig mee wordt omgegaan of ze worden gestopt voordat ze zijn opgedroogd, worden het gekreukelde vegen van wat ooit tekst was. Dit had zoveel invloed op wat er te lezen viel dat drukkers in de 1e eeuw na Christus rubber aan hun papier begonnen toe te voegen. Het werd gebruikt om hun tekst op te houden en het was veel goedkoper en gemakkelijker te hanteren en te gebruiken dan houten persen. Het rubber heeft een bloedachtige geur, wat betekent dat ze veel meer geur kunnen verdragen omdat er geen kleurstof is om de boeken te bevlekken.
Tenslotte zijn er de mechanische machines die worden gebruikt om de tekst van een boek te kopiëren. Ook hier was er veel misbruik en vuil enzovoort in de hand van degene die dergelijke machines onderhield. Zij konden een boek beschadigen, en doordat er gewreven, gedrukt en gedruk moest worden, raakte ook de tekst beschadigd. Ook moesten de vingers van de persoon worden verborgen omdat hij of zij de tekst onvermijdelijk bij elke druk zou aanraken. Dergelijke handaandoeningen en het onvermogen om de gebeurtenissen af te vegen doen ook vermoeden dat de geschiedenis van de boekdrukkunst valse positieven heeft opgeleverd.
De term “gepubliceerd materiaal” heeft, net als in het begin van dit bericht, alles te maken met gepubliceerd. Het verwijst niet naar individuele boeken of artikelen. Uitgegeven boeken, tijdschriftpublicaties of kranten tellen hier wel mee, maar ze zijn niet gedrukt.
Het is ook gevaarlijk om in een discussie te verzeilen over de vraag of een boek “gedrukt” is, op grond van de staat waarin het boek verkeert. Dit is een zeer losse definitie. Het betekent niet dat een boek “gedrukt” is in de zin dat een boek volledig is geïnkt, gemarkeerd, gebonden, gesoldeerd of zelfs beschreven. Het belangrijkste punt is de informatie in het boek. Nogmaals, er zijn twee manieren om die op een plank te krijgen. De eerste manier is op papier. Originele handgemaakte boeken zijn vaak goedkoop en gemakkelijk te beschadigen. Gelukkig doen mensen die aan een boek werken vaak hun best om het te verbeteren en het de uiteindelijke esthetiek te geven die je bij een paperback zou aantreffen. De tweede manier is door middel van een term die bekend staat als “knippen”. In dit geval is het boek geopend en is het beschreven. Vervolgens wordt de informatie (in de woorden van Malcolm Armstrong uit 1980 “skimming” genoemd) verwijderd voordat van het boek een DVD wordt gemaakt.
De term “clipping” is een zeer specifieke manier om te verwijzen naar de transformatie van een boek in een niet-gebonden DVD. Het is een beschrijving van het veranderen van geschreven tekst in een “magische boekrol”, of een kopie van het boek die in een zak kan worden meegenomen. Een DVD kan worden geselecteerd uit de computer. De DVD zal spreken met een verborgen “executable op de DVD”. De broncode om het adres van de geldige videoband op het DVD-station te kennen, loopt tijdens het typen van deze zin in uw brein. De DVD kan fysiek worden gedl’d naar het boek zoals het is gelabeld, en worden aangeraakt op de C:-drive. Als u hem op de juiste manier laadt, verschijnt er een kopie op uw scherm van de gegevens die zijn geschreven door een weergaveapparaat op de bibliotheekserver van de PC van waaruit u het boek benadert. Of de client verbergt het op zichzelf zodat het alleen toegankelijk is voor de eigenaar met behulp van een individuele toepassing. Uiteindelijk lijkt de CD/DVD die u de beste technische en bedrijfsgerelateerde regelingen biedt, op een stuk blanco papier op de plank. Een bedrijf dat van deze nieuwe technologie wil profiteren, zou eisen dat de verkochte boeken ten minste gedeeltelijk volgens deze methode worden geproduceerd. Deze boeken zouden ook worden geproduceerd om de kennis van de geschreven code “op te slokken”.
lees meer: